Lauroj

--Ankau por mi ili ja estas; sed vi, senkorulo, venis hodiau pli malfrue, ol kutime, kaj mi preskau mortis de senpacienco kaj malghojo.

--Pardonu, mia plej kara, sed tio ne estas mia kulpo. Mi akurate estis elirinta el mia domo por veni al vi, kaj trovighis je kelkaj pashoj de via fenestro, kiam ia kavaliro kun glavo kaj vizaghon kashanta mantelo eniris tiun chi straton. Tuj mi haltis kaj min kashis en ian pordosojlon atendante, ke li baldau foriros, sed bedaurinde la kavaliro komencis promeni kaj repromeni antau la domo de Don Diego de Gevara, kaj, char tiamaniere li pasigis duonhoron, mi devis tial prokrasti mian alvenon, atentante via