Vechter

't geld dat ik in de werrelt heb, maatje.

VECHTER.

Dat 's maar zes duiten.

HEERE.

'k Heb zeker niet meer.

VECHTER.

Dat 's maar een praatje, Je moet zien datje 't krygt.

HEERE.

Ja wel, 't is asje zien kunt. Ik heb helder noch penning, kruis noch heeremunt. Daer binnen myn zakken; maar daer, ik wilje myn neusdoek wel te pant laten. Ik wist niet dat ik gien geld by myn had.

VECHTER.

Hier helpt gien praten, Ik moet men geld hebben, of ik klop 'et uit je huit. Kom, ik zelje wel zo veul geven veur elken duit, Dat ik te vrede bin.

HEERE.

Ja wel, dan moet 'et myn huit betalen. Ik heb zo meenigen brui op myn rokjen ehad, je kuntje hart ophalen. Ik zelme veur ditmael geduldig laeten slaen. Maar dat myn de moeiten lusten, 't zou 'er zo makkelyk niet gaen.

VECHTER.

Wat wouje doen, vent? je zoutje dan verweeren. Kom, kom: ik moetje noch te degen wat ofsmeeren.

MAIKEN.

Maar man! is dat ook iemant slaen? en dat om