Nieuwe Bloemlezing uit de dichtwerken van J.J.L ten Kate

Geen bloemtjen, dat in 't najaar sneeft,
Zal lentes wekstem hooren:
En schoon de dorre struik herleeft,
't Zijn andre bloemen die zij geeft--

Verloren is verloren!

Geen golfjen, hupplend langs heur baan,
Wordt door uw lied bezworen:
Wie dwingt het leven ooit tot staan?
't Vliet als een golf naar d' oceaan--

Verloren is verloren!

EEN PROGRAMMA.

Niet steeds wordt voor de grootste heldendaden
Een roemzuil door de zwanenveêr gesticht:
In diepen nacht, aan niemands blik verraden,
Schuilt vaak de stof voor menig Heldendicht.

En tragischer dan alle treurtooneelen
Is 't leven vaak voor menig menschenziel,
Die onverpoosd heur droeven rol moet spelen,
Tot straks voor goed de bonte voorhang viel.

De Dichter zing' geen hooggeroemde Helden,
Waarvoor zich de aard afgodiesch nederbuigt!
Zijn Elegie moet zulke strijders gelden,
Waarvan de rol der eeuwen niet getuigt