De Pleiters

WOUTER. Wel, trouwt haar dan, myn Heer; Ja toch, spreek maar een woord, het zyn gedaane zaaken.

LEANDER. Neen, 'k zie geen kans om daar zo maklyk aan te raaken. Helaas! haar vader is t'ontmenscht, ik ken zyn keur; Het moet te minsten een Deurwaarder, Curateur, Of een van 't Hof zyn, die haar zien mag, en erlangen. Zy zit onzichtbaar in haar huis als een gevangen; Zy ziet haar jongmeid vaak met traanen overlâan, Myn liefde in rook, haar goed in 't pleiten heel vergaan. Zo ik hem voort laat gaan, hy zal haar ruineeren. Kent ge een bedrieger, die een man noch heet met eeren, Die trouw zyn vrienden dient, als hy geloont werd? Een ivrig dienaar.

WOUTER. Wel, myn Heer, 'k loof ja, of neen.

LEANDER. Maar zouder noch...

WOUTER. Myn Heer, was noch myn vaar in 't leven, Dat was een man die jou in 't minst niet zou begeven. O! 't was een vent, myn Heer, van d'andre weereld; hy Bedroog heel Frankryk met zyn wytze opsneiery. Hy kon, spyt Makelaar, de rechte konst van 't liegen; Ja zou de