Libris Grammaticis

"axiôma de estin ho estin alêthes ê pseudos ê pragma autoteles apophanton hoson eph' heautô ê kataphanton, hôs ho Chrusippos phêsin en tois dialektikois horois; hoion hêmera esti, Diôn peripatei" (L.D. VII 65). haec iterum aut simplicia aut conposita esse existimabant (L.D. VII 68. Sext. Emp. VIII 93.) simplicibus adnumerabant "erôtêma pusma prostaktikon horkikon aratikon hupothetikon ekthetikon thaumastikon epaporêtikon pragma homoion axiômati", quorum definitiones leguntur ap. L.D. VII 66 sq. Ammon. ad Aristot. "p. herm." p. 96a Br. Geo. Choerob. p. 1178 B. p. 739 Gaisf. Anonym. Coisl. p. 93a Br. praeterea simplicium "axiômatôn" erant alia "apophantika katagoreutika katêgorêtika huperapophantika arnêtika sterêtika" (L.D. VII 69), alia "hôrismena aorista mesa" (Sext. Emp. VIII 96 sq.). tractarunt igitur in hac parte modos et formulas loquendi ut interrogationem et adhortationem, inter utrumque quidem non magis distinguentes, quam Protagoras fecerat (cf. L. Spengel art. script, p. 44), deinde affirmationes et