The Roman Emperor Marcus Aurelius wrote his 'Thoughts' between 170 and 180. Other titles assigned to the same book are: 'Personal Notes', 'Meditations', 'The Meditations of Marcus Aurelius' et al. It is one of the few complete works of a late Stoic philosopher that still exists today. He wrote his 'Thoughts' as personal notes for himself. He writes about solidarity, physical adversity, good and evil, inner freedom and more. 'Thoughts of Marcus Aurelius' is a book full of wisdom that brings comfort and contemplation; it is moving and inspiring. I highly recommend it.

The 'Thoughs' of Marcus Aurelius are grouped in 12 'books' (chapters). The first book is clearly different from the other eleven; it is a 'thank you' to people who have had a good influence on him. For example: 'From my grandfather Verus (I learned) good morals and the government of my temper.' (I.1). The other eleven books contain his notes. His Stoic philosophy emphasizes ethics, especially everyday problems.

Some quotations from this book:
Since it is possible that thou mayest depart from life this very moment, regulate every act and thought accordingly. (II.11)
Be cheerful also, and seek not external help nor the tranquillity which others give. A man then must stand erect, not be kept erect by others. (III.5)
Always run to the short way; and the short way is the natural: accordingly say and do everything in conformity with the soundest reason. For such a purpose frees a man from trouble, and warfare, and all artifice and ostentatious display. (IV.51)

This biography of Hortense, stepdaugter of Emperor Napoleon, wife of King Louis Bonaparte of Holland, mother of Napoleon III of the French, is so subjective that it does not even mention her fourth child. This child was illegitimate, the father of this child was not her husband, but her lover. This biography only tells good things about her. It is not reliable, but it is unscholery and untrustworthy.

Dit boek van Oscar Wilde is in 1890 voor het eerst uitgegeven. Het verhaal gaat over een moreel zwakke, maar erg mooie man: Dorian Gray. Als hij voor een portret poseert bij de schilder Basil Hallward maakt hij kennis met Lord Henry Wotton. Deze Lord Henry ziet er verfijnd en elegant uit, maar is een amorele manipulator die Dorian Gray ervan weet te overtuigen dat het belangrijkste in het leven is om hiervan te genieten. In de loop van deze eerste ontmoeting zegt Dorian Gray dat hij zou willen dat hijzelf altijd jong en mooi zou blijven en dat zijn geschilderde portret zou verouderen en getekend zou worden door het leven, in plaats van hijzelf. Dit is precies wat er ook gebeurt. Dorian Gray gaat een decadent en amoreel leven leiden, maar blijft er jong en mooi uitzien, terwijl zijn geschilderde portret een steeds afzichterlijker persoon toont. Wilde verhaalt in dit boek hoe de ondergang van Dorian Gray verloopt.

Deze versie is in de vertaling van Elisabeth Couperus-Baud uit 1893. Er bestaat een (onbewezen) vermoeden dat zij bij de vertaling geholpen is door haar echtgenoot Louis Couperus. Het taalgebruik is wat ouderwets, en er wordt vaak een 'z' gebruikt waar eigenlijk een 's' hoort, maar dit is niet storend.