Het Stoomhuis

ichtte zich naar dien kant, droomende, met de oogen half gesloten.

Zonder dat hij er iets van merkte, had de fakir hem niet verlaten; hij zette hem na zonder zijn aandacht te wekken en volgde hem slechts in de schaduw.

Aan het einde van de volkrijke buurt van Aurungabad, waren de straten om dezen tijd minder druk. De voornaamste uitgang dezer buurt eindigde in eenige ledige terreinen, waarvan de eene zijde gevormd werd door een der oevers van de Doudhma. Het was een soort van woestijn, aan het uiteinde der stad. Zij werd slechts bezocht door eenige achterblijvers, die haar haastig doorliepen om zich naar de meer bezochte wijken te begeven. Weldra liet zich het geluid der laatste voetstappen hooren, maar de Hindoe merkte niet op, dat hij niet de eenige was, die langs den oever der rivier liep.

De fakir volgde hem altijd en koos de donkere plekken van het terrein, hetzij onder bescherming der boomen, hetzij dicht langs de sombere muren der hier en daar verspreide in puin gevallen woningen.