The Bucolics and Ecloges

sque Paris. Pallas, quas condidit arces, ipsa colat; nobis placeant ante omnia silvae. Torva leaena lupum sequitur; lupus ipse capellam; florentem cytisum sequitur lasciva capella; te Corydon, o Alexi: trahit sua quemque voluptas. Aspice, aratra iugo referunt suspensa iuvenci, et sol crescentis decedens duplicat umbras: me tamen urit amor; quis enim modus adsit amori? Ah, Corydon, Corydon, quae te dementia cepit! Semiputata tibi frondosa vitis in ulmo est; quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, viminibus mollique paras detexere iunco? Invenies alium, si te hic fastidit, Alexim.

III. MENALCAS, DAMOETAS, PALAEMON

M. DIC mihi, Damoeta, cuium pecus, an Meliboei? D. Non, verum Aegonis; nuper mihi tradidit Aegon. M. Infelix o semper, ovis, pecus, ipse Neaeram dum fovet, ac ne me sibi praeferat illa veretur, hic alienus ovis custos bis mulget in hora, et sucus pecori et lac subducitur agnis. D. Parcius ista viris tamen obicienda memento: novimus et qui te, transversa tuentibus hircis, et q